ความจริงที่แสนเจ็บปวด แม่ท้องกับชู้ กับความจริงที่ทำให้ลูกต้องเศร้าหนัก เมื่อแม่ทำแบบนี้

คือแม่เราท้องกับชู้มีเราคนเดียวในบ้านที่รู้เรื่องนี้ ตอนแรกที่แม่เราแอบคบชู้เรารู้ค่ะ แต่ไม่ได้พูดอะไร เพราะในบ้านเราไม่มีสิทธิ์ไม่มีเสียงอะไรทั้งนั้น เพราะแม่อยู่กับพ่อเพราะไม่มีที่ไปตากับยายก็ตายแล้ว ป้าก็มีครอบครัว พ่อก็อยู่กับแม่เพราะอะไรเราก็ไม่ทราบแต่ไม่เห็นพ่อจะดูดำดูดีอะไร ค่านมน้องค่าแพมเพิสต์ปู่เรากับแม่ช่วยกันจ่าย ติดเหล้า ติดเซกส์ (แม่เราทำงานมาเหนื่อยๆ มาขอมีอะไรด้วยทุกวัน) คือง่ายๆพ่อเราโตมาแบบสบายสปอยส์สุดๆ ย่าเราอายุจะ70ยังต้องขายของเลี้ยงครอบครัว กลับบ้านมาต้องมาทำกับข้าวให้พ่อเรากินอีก เราเป็นหลานช่วยทุกอย่างที่ทำได้ แต่เพราะเราแหกคอกชอบผญ.ด้วยกัน ย่าเลยรังเกียจ ไม่สนใจเราโยนภาระมาให้เราทุกอย่างพูดถึงเรื่องเราทุกๆครั้งที่เจอหน้า จนเราเป็นโรคซึมเศร้าต้องไปพบจิตแพทย์ หลังจากนั้นแหละค่ะ น้องสาวเรามาคุยกับเราเฉยๆแม่เราก็บอกไปคุยกับคนบ้าทำไมเดี๋ยวติดเชื้อบ้าหรอก ไปร.รก็โดนกลุ่มเพื่อนแบนเพราะแฟนเพื่อนเรามาชอบเราทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรอยู่เฉยๆ ออกไปซื้อของปากซอยก็มีคนถามแม่มากับใคร กลับบ้านกับใคร ทำไมน้องชายเราหน้าไม่เหมือนพ่อเราเลย ถามซํ้าๆถามอยู่นั่น มีหลายเรื่องที่เครียดมากไม่ออกจากบ้านไปไหนเลยเป็นครึ่งปี ไม่ไปร.ร ไม่ไปสอบ แทบไม่กินข้าวหวังจะให้ตายๆไปซะ




เข้าประเด็นเลยจริงๆแม่เราที่ท้องกับชายชู้ ชู้แม่เราตอนแรกก็เปให้แม่ทุกอย่างแม่อยากได้อะไรให้ ขอเงินเท่าไหร่ให้ ขนาดรู้ว่าแม่มีลูกมีสามีแล้วยังรับได้เพราะแม่เราสวย หุ่นดี แต่หลังจากนั้นไม่นานผช.คนนั้นก็เบื่อแม่ แม่โทรให้ไปส่งน้องไปโรงบาลเพราะป่วยก็ไม่ไปส่ง โทรขอเงินก็ไม่ให้อีก คราวนี้แหละค่ะ แม่เราเริ่มทำตัวเหลวแหลก ออกจากบ้านแต่เช้ากลับบ้านเช้าของอีกวัน พ่อเราก็ไม่พูดอะไร (ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน) ผ่านไปประมาณ3-4 อาทิต พ่อเราเมามาก เลยอาละวาทบ้านแตก ว่าแม่ด้วยถ้อยคำหยาบคายที่เราไม่เคยได้ยินมาก่อน แล้วประโยคนึงก็ออกจากปากพ่อมาทำให้เรารังเกียจแม่มากๆ “เพื่อนGU มาเล่าให้ฟัง ว่า แค่ซื้อให้เบียร์ขวดนึงให้ก็ได้Yetแล้ว” แม่เราเงียบไม่ปฎิเสธอะไรไม่พูดอะไรออกมาเลย พอพ่อกลับไปนอนแม่ก็มาคุยกับเราที่ห้องแบบดีๆ หลังจากไม่คุยกับเราแบบนี้มานาน “เดี๋ยวแม่จะพาหนูหนีนะ รอแม่เก็บเงินได้ก้อนนึงแม่จะพาหนูหนีไปจากบ้านนี้ พ่อที่อยู่กับหนูทุกวันนี้ไม่ใช่พ่อหนูจริงๆหรอกนะ” ปรากฏว่าไม่ใช่แค่น้องเราคนเดียวที่เป็นลูกชู้เราก็ด้วย ผ่านไปเดือนกว่าๆแม่เราก็ไม่ได้หนีไปไหนอย่างที่บอกเราไว้ แถมด่าเราเสียๆหายๆเหมือนเดิม แถมแอบคุยกับน้องเราแบบเดียวกันซึ่งน้องเราก็แอบมาเล่าให้ฟัง เราก็ยิ้มๆไม่พูดอะไร บอกไปแค่ว่า ถ้าไปเจอสิ่งๆดีก็ไปเถอะ ไม่ต้องกลัวพี่น้อยใจ ทุกวันนี้พี่ไม่เหลืออะไรให้น้อยใจแล้ว แถมหัวเราะแบบไม่คิดอะไร ทั้งที่ในใจคิดไปสารพัด


เราอยากจะหนีไปจากตรงนี้ อยากจะกลับไปเรียนแต่กลัวสายตาที่เขามองมาแบบสงสัยว่าเราหายไปไหน ล่าสุดเราไปร.ร ลือว่าเราท้องกับแฟนเพื่อนหนีไปคลอดลูกด้วย เราเลยไม่กล้าไปโรงเรียนอีกทั้งๆที่ทำใจตั้งนานกว่าจะไปร.รได้ ตอนนี้จิตใจเราสับสนว้าวุ่นไปหมด วันๆดูแต่การ์ตูนเล่นเกม ดูซีรีย์ เราเบื่อชีวิต แต่เราไม่อยากตาย เราอยากทำตัวให้มีคุณค่า แต่ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน มองไปทางไหนก็มีแต่ทางตัน อยากมีคนให้ปรึกษา อยากให้มีคนรับฟังเรื่องของเราบ้างแค่นั้น

ขอบคุณข้อมูลจาก : pantip สมาชิกหมายเลข 2291329